Op uitstap naar Pondicherry

Na de vele problemen van de voorbije week, de lange dagen, het onregelmatige eten waren we toe aan rust. Het weekend zou soelaas brengen. Voor zaterdag opteerden we voor een uitstap - met ons viertjes en collega Bert van OTP - naar Pondicherry of Puducherry zoals de nieuwe benaming luidt. Puducherry is een oude franse enclave op ongeveer 3 uur rijden van Chennai (ongeveer 160km). De eerste indrukken van de stad waren opperbest. Het voelt anders aan dan Chennai. Het ademt inderdaad een mediterane sfeer uit. Oude koloniale huizen en de straten (althans het dichtst bij de kust) oogden vrij proper en ademenden een zekere rust uit. Puducherry is ook gekend voor zijn lage taksen op alcoholische dranken. Hier gingen we onze voorraad Indiase Sula wijn inslaan. (En ja Dirk, dit is echt goede wijn...).
Omwille van de lange rit was onze eerste halteplaats alweer een restaurant waar we ons tegoed deden aan lekkere vis. Na de middag gingen we dan de stad verkennen. Hoe dieper je de stad introk hoe indischer de stad terug werd met het gekende vuil op straat en de armoede maar al bij al was dit toch een leuke stad. Kris dacht hier eindelijk op zijn olifant te zitten maar aan de tempel bleek dat Jumbo enkel 's morgens en 's avonds zijn dik gat liet zien. Kris zocht dan maar soelaas ergens anders soelaas.
Toevallig passeerde ik de lokale vismarkt en zoals alle vismarkten in warme landen waren er meer vliegen dan vissen. Hier en daar zag ik zwarte vissen maar bij nader toezien was dat een witte vis met een vakantiekolonie CM-vliegen. Lekkeeuuuur! De geur deed meer denken aan ontbindend vlees dan aan roggevleugels, maatjes en andere duivelse vissen.
Op zoek naar Sula. Het mag gezegd, Puducherry heeft veel bier en likeurshops maar weinig echte wijnwinkels. Uiteindelijk vonden we ons ding maar ons ding bleek verdomme vrij duur te zijn. € 10 voor een lokale wijn vond ik net iets te duur. Niet dat ik € 10 teveel vind voor een fles wijn maar stel dat ze deze wijn bij ons aanboden dan kost deze gegarandeerd het drievoudige en dat was overdreven voor deze wijn. (maar Dirk, het blijft een schitterende wijn). Van de 12 flessen die ik gedachten had, bleef er uiteindelijk geen enkele over. 1 of twee flessen meenemen vond ik te weinig. Het is ofwel alles ofwel niks. Ik zou er in het hotel nog wel ene drinken.
Dus gingen we huiswaarts zonder! Ahlin en Christoph kochten er wel. 's Avonds in het weekend terugkeren geeft meer nadelen in Chennai en omstreken dan voordelen. Half India - en dat is toch al rap een half miljard mensen - is op stap en het verkeer stremt bijna overal. Zeker als daar nog wat heiligen met een uier tussen hun benen tussen lopen. Verkeer in India, nee, het komt echt nooit goed.
Aangekomen in ons hotel gingen we nog eens naar onze vertrouwde Havana. Hier had ik alweer een ontmoeting met Harvey Wallbanger en werden mijn ogen constant afgeleid naar een plaatselijke schone die de dansvloer in haar macht had. Zou de 'King of Chennai' deze kans nemen en een duootje gaan dansen? Nee, een koning hoort het protocol in stand te houden. Kijken mag...
De zondag was een luilekkere dag. In de voormiddag verder lezen in de 'Vliegeraar' aan het zwembad en in de namiddag rustig in de stad wat rondkuieren op zoek naar alweer een fout kado voor een of ander familielid.
De rust was meer dan welkom.
We waren klaar voor onze laatste week.