Phil verscheen, ...daarna Dirk en daarna Christophe. We wisten het wel en thuis wisten ze het ook wel al een beetje.
Onze captain was heel stil en zei weinig. Maar toch was dit een hartverwarmende VC , een VC met een zekere opluchting. We wisten wat er ging gebeuren en waren ook professioneel genoeg om te beseffen dat dit de enige oplossing was. Ik had tijdens mijn telefoontje met Phil nooit de bewuste woorden gebruikt maar we wisten dat er iets moest gebeuren. We waren dit Phil en alle anderen die zich hadden ingezet ook verschuldigd. We waren dit vooral de collega's hier in Valuesource verschuldigd. Zo konden we de 'boel' niet achterlaten. Nee we moesten dit professioneel afhandelen.
De vraag was alleen met hoeveel? Kris zijn jongste oogappel 'Tahné' moest worden opgenomen in het ziekenhuis en dat stelde toch wel wat problemen. Ook Ahlin had nog jonge kinderen en dan is het niet eenvoudig, zeker niet na drie slopende weken.
Kris belde met zijn vrouw....
....en het vormde geen obstakel om te blijven...we zouden doorgaan als team. Zo waren we gekomen en zo zouden we vertrekken. Af is af. CHW... 'people with a mission'.
Het kwam zoals gezegd als een opluchting. Een last viel van onze schouders. We bleven nog tot volgende woensdagavond. Wat een team, al zeg ik het zelf.
Vandaag bewees KBC tijdens die VC dat het toch nog een warme bankier is die ook oog heeft voor de mens achter het werk.
Deze avond drink ik mij 'een stuk in mijn patatten' was mijn eerste reactie maar ik besefte dat het nog lastige dagen zouden worden en begroef al snel dat idee, allé dat van de patatten hé. Toch hebben we er 's avonds enkele gedronken samen met Rein die 's anderendaags zou vertrekken.
Phil jong, a man's gotta do what a man's gotta do'! We maken dit af en zorgen ervoor dat we met opgeheven hoofd van de Indische grond gaan volgende week. (eigenlijk ga je toch altijd met opgeheven hoofd van de grond of niet?)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten