Het afscheid

Woensdag 5 maart was onze laatste dag. We legden de laatste hand aan onze missie, hadden nog een laatste meeting. Maar het was vooral een dag van afscheid nemen. Afscheid nemen van schitterende Indische collega's waarmee ik mijn mooiste professionele ervaring heb mogen beleven.
We doorliepen alle bureaus om afscheid te nemen. Soms kwamen collega's spontaan naar ons om ons te bedanken voor het werk dat we hadden gedaan. Soms waren dit collega's waar we nooit eerder een gesprek mee hadden. Het afscheid van hen die we wel kenden, viel soms zwaar en werkte op ons gemoed. Iedereen wilde mee op de foto. Ik kreeg meerdere brokken in mijn keel...mijn mooiste ervaring liep naar zijn einde en het deed pijn. Hoe dichter het einde kwam, hoe meer ik wilde blijven. Hier had ik vrienden gemaakt die ik zou missen.
Het is moeilijk te verwoorden maar die bijna 4 weken hadden een ongelooflijke indruk nagelaten, niet alleen bij mij. Chennai heeft iets en werken in Valuesource had ook iets. Hier was het minder jachtiger dan bij ons. Hier werd hard gewerkt maar het voelde anders aan.
We moesten ook afscheid nemen van de collega's van de 'systemgroup' maar ze waren klaargestoomd, ze konden de verder uitrol en ondersteuning aan. Dat gaf ons een tevreden gevoel.
Nogmaals samen op de foto, op meerdere foto's. En dan, het bureau gaan opkuisen, zorgen dat alles mee is en vertrekken. We leverden onze badge in, drukken de laatste handen en verdwenen door dezelfde glazen deur als we gekomen waren. We keken nogmaals achterom, namen afscheid van de guitige portier en drukten op de knop voor de lift. Onze Indische collega's stonden voor ons toen de deur van de lift zich sloot. De lift bracht ons letterlijk en figuurlijk met beide voeten op de grond. Onze missie zat er op...
...de Ganges stroomde door mijn ogen...